Lucian Freud. De zelfportretten

In 1964 gaf Lucian Freud (1922-2011) zijn studenten aan het Norwich College of Art een opdracht: naakte zelfportretten te schilderen die ‘onthullend, sprekend, geloofwaardig … echt zonder schaamte’ waren. Het was een advies dat de kunstenaar zelf later ook zou volgen in zijn vele zelfportretten. Rauw, onversaagd en vaak naakt lezen Freuds zelfportretten als het ware als zijn biografie, en geven zij tegelijk inzicht in de ontwikkeling van zijn stijl als schilder.
In de portretten is de kunstenaar steeds overweldigend aanwezig, of hij nu de rechtstreeks de confrontatie met de toeschouwer aangaat, of alleen aanwezig is als een schaduw of in een reflectie. Freud verkende het genre van het zelfportret op tal van onverwachte manieren.

Autoriteiten op het gebied van Freuds leven en werk – kunsthistorici én mensen die hem persoonlijk hebben gekend – verkennen Freuds oeuvre en analyseren het belang van zijn zelfportretten. Een gesprek tussen kunsthistoricus Jasper Sharp en de actrice Tilda Swinton gaat in op de intensiteit waarmee Freud het menselijk lichaam bestudeerde – een intensiteit waarvan Swinton een bevoorrecht getuige was, maar die evenzeer gold wanneer Freud zijn eigen lichaam bestudeerde en op doek zette.

In samenwerking met Uitgeverij Tijdsbeeld en de Royal Academy of Arts, Londen.